Objawy kliniczne. Są znikome, ale obserwuje się niekiedy bóle, które mijają po zlikwidowaniu przepukliny. Zdarza się wnikanie sieci do worka przepukliny i jej przyrastanie. Na worku przepuklinowym tworzą się czasem nadżerki, co powoduje wtórne zakażenie. Objawy te są wskazaniem do leczenia. Jeżeli stwierdza się w obrębie pierścienia pępkowego nie gojącą się tkankę ziarninową, wysięk przypominający śluz, mocz lub kał, to wadę należy różnicować z przetrwałym moczownikiem lub przetrwałymi pozostałościami przewodu żółtkowo-jelitowego.

Lcczenic. Z chwilą ustalenia rozpoznania należy noworodka lub niemowlę układać na brzuchu. Dzieci znoszą tę pozycję doskonale. Jednocześnie stosuje się opatrunek z przylepca. W tym celu układa się dziecko w pozycji Trendelenburga. Jeżeli krzyczy, to podaje się mu butelkę lub smoczek. Po ręcznym wpukleniu przepukliny zbliża się ponad nią brzegi skóry za pomocą trzech szerokich, dachówkowato ułożonych pasm przylepca, sięgających z każdej strony linii pachowej. Na 24 godziny zakłada się jeszcze opaskę elastyczną. Rodziców należy przestrzec przed możliwością uciśnięcia pętli jelitowej i wystąpienia objawów niedrożności przewodu pokarmowego. Wtedy opatrunek trzeba zdjąć. Z reguły opatrunek utrzymuje się ok. 4 tygodni. Niemowlę jest w tym okresie normalnie kąpane. Ponawia się opatrunek z przylepca jeszcze przez okres kilku miesięcy, zwykle jednak nie dłużej niż do ukończenia 1 r.ż. Niektóre dzieci z nadwrażliwością skóry nie tolerują tego typu leczenia. Jeżeli leczenie zachowawcze nie przyniosło poprawy, to dziecko należy operować. Wskazaniem do zabiegu jest przepuklina pępkowa, stwierdzana u dziecka powyżej 4 r. ż. Dotyczy to zarówno prostej, jak i skośnej przepukliny.

Operację wykonuje się w ogólnej narkozie. Powyżej, w odległości 1 cm od środka pierścienia pępkowego, prowadzi się łukowate cięcie skóry i tkanki podskórnej. Następnie oddziela się worek przepuklinowy przyrośnięty do wewnętrznej strony skóry i po oczyszczeniu go z tkanki tłuszczowej otwiera się. Po sprawdzeniu zawartości trzew zeszywa się szwami z chromowanego katgutu 3-0. Następnie zbliża się brzegi pochewki mięśnia prostego i zeszywa stosując technikę Mayo z dachówkowatym zdwojeniem warstw szwami jedwabnymi 4-0. Warstwę dolną podszywa się pod warstwę górną, dociągając uprzednio szwy jed-wabne. Nakładającą się część należy przyszyć do warstwy pod nią leżącej. Po zeszyciu skóry poleca się opatrunek uciskowy na 7 dni. Tabeński uważa, że małe przepukliny pępkowe u dzieci nie wymagają bardziej skomplikowanej operacji i wystarcza założenie szwu jedwabnego, wprowadzonego przez dwa cięcia skórne wykonane na brzegach przyśrodkowych mięśni prostych, co umożliwia ich zbliżenie i likwidację wrót przepukliny.